ก่อนสำเร็จการศึกษาทางด้านภาพยนตร์ในปี 2019 จากมหาลัยนายทุนใกล้มิตรทาวน์ที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกับชุมชน เผ่าภูมิเคยสนใจการเต้นอย่างเป็นแค่มหรสพ ภายหลังสนใจร่างกายและอิริยาบถในฐานะที่เป็นผลผลิตและภาพแสดงของโครงสร้างที่ใหญ่กว่า หรือในฐานะร่างประจักษ์ที่ภาษาคว้านไม่ถึงห้วงประจุภายใน เผ่าภูมิง่วนสำรวจและศึกษาเพิ่มเติมอย่างจริงจังผ่านการทำงานในสังเวียนนาฏกรรม แต่ไม่เชี่ยวชาญ และไม่ได้สนใจจะชำนาญ ความกำกวมนี้มักทำให้ยืนอยู่นอกแวดวง แต่ก็ขยายสนามการทำงานไปทับซ้อนกันในระหว่างภาพเคลื่อนไหวและร่างกายเคลื่อนที่อยู่เนือง ๆ หลังประสบวิกฤตระบุตัวตนมาโดยตลอด จากข้อสงสัยว่าทำไมศิลปะจึงยังจำเป็น ปัจจุบันสนใจมองหาคำตอบในสนามอื่น แต่จะทำเมื่อมีให้ทำ หลังประเมินให้แน่ใจจนรู้สึกว่าต้องทำ และหากต้องอธิบายว่าประกอบอาชีพอะไร เผ่าภูมิจะบอกไปก่อนว่าว่างงาน

Paopoom used to be interested in dancing just as an entertainment until he graduated in film from an unfriendly, capitalist university near Mitrtown in 2019. Later he showed interest in bodies and postures as the product and the visualisation of a bigger structure, or as an apparent figure which no language could dig into. Paopoom studies and explores this topic more deeply by working in the dramatic field, though he is neither an expert nor interested in being one. This ambiguity usually pushes him outside of the circle but also expands his field of work to overlap animation and moving bodies. After he was faced with a constant self-identity crisis, his search for the answer of why art is still necessary moved on to other fields, which he would try to look for the answers only when it is available to do and when he feels that he needs to do. If asked about his job, he’d rather say he’s unemployed.